Dinsdag 17 September : aankomst in Delhi

En daar sta je dan...(met je goeie gedrag)

Eerst maar eens mijn zakmes opgehaald. Toen andere schoenen (teva's) aan, want anders spuiten ze er meteen shit op en zeggen: Shoeshine? Toen heel goed over mijn plan de campagne nagedacht: Hoe kom ik in de stad zonder afgezet te worden en zonder langs alle hotels en tourist bureaus van broers, zwagers en aanverwante vage familieleden van nog vagere taxichauffeurs gereden te worden?

Hardnekkig zelfverzekerd zijn, bleek het antwoord. Ik was op zoek naar de pre-paid taxistand, maar kon die niet vinden. Niemand wist het en iedereen wist iets beters en goedkopers. Dus blufte ik dat ik hier al vier keer was geweest, een afspraak had bij die taxistand, hier voor zaken en vakantie was, mijn man al in de stad was en dat er toch niets simpelers was dan dit.
Niets mocht baten, maar ik gaf niet op! Uiteindelijk schoot een oudere man, militair gekleed, waarschijnlijk van de lokale bewaking, mij te hulp en bracht mij, de andere 'aasgieren' wegwuivend, naar de plaats waar ik wilde zijn.

Ik was denk ik een klein uur verder, maar kwam op de juiste plaats terecht. Alhoewel ook deze taxichauffeur beweerde niet te weten waar het hotel was, waarop ik doodnuchter reageerde dat het toch wel op zijn minst 'funny' te noemen was dat ik uit Holland wel wist waar het hotel was en hij uit Delhi niet. Na nog wat pogingen (hoe lang blijf je hier (zie ik nog wel), hoe vaak ben je hier al geweest (vier keer en ik weet waar ik moet zijn) en waar ga je nog meer heen (weet ik niet; nee ik heb geen touristenbureau nodig)) gaf hij op. En ik was bij mijn hotel. Lekkere middenklasser om langzaaam te wennen. Zo, het was half tien, I did it!!!(applaus voor je zelf...)

You never get a second chance for a first impression

Ja, behoorlijk druk op straat ja. Nog nooit zoveel soorten vervoer doorelkaar zien rijden. Oversteken is een sport op zich. In het begin gaat het nog wel eens mis; denk je dat de weg leeg is, komen ze van de andere kant. Stomme Britten; ze rijden links! Is niet handig op een kruispunt.Ja, behoorlijk vies, klopt ook. Maar het stinkt echt niet de hele tijd naar pis en er zijn wel openbare urinoirs. Best lachen als je zo'n Indier in zakenpak in zo'n ding ziet staan, met in zijn rechterhand zijn koffertje en in zijn linkerhand... (je snapt het wel)

Jama Mashid Moskee in Oud Delhi

Verder moet je per minuut 3 keer uitleggen dat je echt niets (geen reis, geen taxi, geen akdoeken, geen schaakspel (wie heeft die mensen dat in hemelsnaam geleerd???), geen boeken, geen eten, geen drinken, geen schoenen, geen slaapkamerinrichting, geen smeedijzeren hek, etc.etc.) nodig hebt. Best vermoeiend, maar je als je blijft lachen is er niets aan de hand. Als je vraagt of je een vraagteken op je voorhoofd hebt staan, weten ze meestal al genoeg. En ze komen ook allemaal op je af. (Gek he, als ze in Rotterdam op een overvol perron altijd al uitgerekend MIJ de weg moesten vragen; kun je nagaan hoe het hier is!)

Maandag vooral in New Delhi rondgestapt; gisteren en vandaag vooral in Old Delhi. Geweldig! This is the place to be. Foto's nemen is zo moelijk omdat iedere seconde een ander kleurrijk prachtplaatje oplevert en je ze allemaal wil hebben. Ik vergeet dan ook te vaak in te zoomen, maar hopelijk geven deze foto's een goede indruk. (Al wel een paar digitale foto's gemaakt, maar nog geen mogelijkheid gevonden om ze te kunnen mailen. Wellicht tzt)

Een foto zegt meer dan duizend woorden

Mocht een van jullie echt een gebrek aan aandacht hebben (zelfs nog erger dan ik; als dat bestaat) neem dan een enkeltje naar Delhi en bezoek het fort. Dit wordt druk bezocht en vandaag ook door mij. Blijkbaar kom ik niet alleen van een ander werelddeel maar ook van een andere planeet. Ik word permanent aangestaard, aangeraakt en iedereen vindt alles mooi (zelfs kort rood haar). Mijn jaarclubbij wordt door iedereen aangeraakt en ik ben als de dood dat ik die nog eens kwijt raak. Niet alleen kinderen, ook alle ouderen vinden het enorm mooi. En natuurlijk mijn BugsBunny cap. 'Nice cap' zeggen ze dan. Alles goed en wel, totdat ik aan het einde van het bezoek aan het fort even op een muurtje ging zitten. Dat had ik dus niet moeten doen. Ik denk dat er in tien minuten meer foto's van mij genomen zijn dan in het afgelopen jaar. En steeds met hele families waarvan ofwel het jongetje of wel de vader in zijn beste Engels vroeg of ze met mij op de foto mochten. Je weet niet wat je meemaakt.

Tot slot

Ik zit nu in een low ludget hotelletje midden in de drukte. Heel gezellig. Qua andere reizigers vind ik het nog een beetje tegenvallen. Veel van die zweefteven en baardapen die hier hun ziel en zaligheid lopen te verruimen, al dan niet geholpen door alle 'afrodesia' die er in alle soorten, maten en verpakkingen te koop is. Ook zit hier de beste sexdokter van de stad in de straat, voor al uw problemen. Dus wellicht volgende keer toch maar weer in een betere buurt..(grapje).

[Oh ja, deze wil ik jullie niet onthouden (is wel heel flauw): een lichtreclame voor bh's. er staat op: 'Beha's in alle maten' en daar onder 'A', 'B' en 'C' en deze letters gaan dan om de beurt branden; ziet niet uit!]

Morgen ga ik met de trein naar Jaipur, ongeveer 300km ten zuid-oosten van Delhi. Kaartje helemaal zelf geregeld! Best knap als al weer dertig man je verteld heeft waar echt het allerbeste tourist office van de stad zit... Ik kan nog uren doorvertellen over deze schitterende stad, maar ik zal het jullie besparen. Ik zei het al, het heeft wel iets weg van Mexico City, maar
tegelijkertijd ook weer heel anders. De kop is eraf, het is mij meegevallen, op naar de volgende stad.

De beroving

Om 6.10 uur zou mijn trein van Delhi naar Jaipur vertrekken. Dus dacht ik slim te zijn door van te voren nog even te pinnen. Zo gedacht, zo gedaan. Dus ik pin in porties van 2000 roepies (ongeveer fl 100,- ; het maximum dat je per keer kunt pinnen) Na de derde keer pincode ingetypt te hebben en kaart eruit gehaald te hebben, valt ineens de stroom uit (al dan niet geholpen door de knakker die ernaast in een kast stond te klojo-en) Dus…geen geld meer! Je begrijpt dat ik op zijn zachtst gezegd niet blij was! Natuurlijk werd er druk gebeld en het apparaat gereset, maar niets mocht baten. Er kwam geen enkele roepie meer uit het apparaat. Ik moest mijn trein halen en dat lukte nog net! Gelukkig heb ik mijn pinpas nog wel. Lekker begin van de dag nietwar?

Oke, ik geef toe, ik ben bang!!

En wel voor de riksja mannen! Ik word gek van die lui die met hun riksja klaar staan om je af te zetten. In Jaipur aangekomen stonden er binnen no time ik denk 15 tot 20 om mij heen. Ik liep door en na 10 meter was het merendeel al afgevallen. En hardnekkig drietal bleef mij volgen, met de volgende vragen, we're going? We're you from? To what hotel? Etc.etc. Rustig blijven en eindelijk was ik weer alleen (yes, I did again; als ik zeg dat ik ga lopen, ga ik lopen!). Na een uur lopen (het is altijd een beetje wennen in een nieuwe stad) , kwam ik druipend van het zweet (het was ondertussen 12 uur 's middags en 35-40 graden denk ik.) bij mijn hotelletje aan. Na een verfrissende douche gebeurde hetvolgende…

Sweet revenge, of te wel hoe help ik de Indiase economie om zeep?

Ik ben naar de dichstbijzijnde fietsen verhuur gelopen (nog geen 200 meter) en heb een knalrode (heren-; anders hebben ze niet) fiets gehuurd, voor het mooie bedrag van 4 roepies per uur. Kijk, dat bedoel ik! Dus ik ben vrolijk fietsende de stad gaan verkennen. Er zijn inderdaad wel wat mensen tegenelkaar opgereden omdat ze te lang achterom keken. Blijkbaar nog nooit een vrouw met pet, zonnebril en rugzak op een rode fiets door de stad hebben zien rijden? De riksja boys waren niet blij; een enkeling zei: 'clever madam.' Indeed!
Het is wel even anders fietsen dan in Nederland. Ik had geloof ik al een korte schets gegeven van het verkeer alhier? Gelukkig had ik in Amsterdam nog snel in een week tijd "anders" fietsen geleerd, dat komt mij nu goed van pas. Dat je rem het niet (helemaal) doet is ook niet erg; je moet gewoon doorblijven fietsen. Wel vervelend mankement: geen bel! Heel de goegemeente gaat hier luid claxonerend door het leven en ik heb geen bel op mijn fiets! Het moest verboden worden.

Blauw, blauw, blauw

Nee, ik ben echt niet dronken geweest!! (Hoe zou dat kunnen in zo'n Hindoe land als dit??) Nee, ik ben in Jodhpur geweest. En dat is echt zo'n mooi stadje. Alle huizen zijn er namelijk blauw. Vanaf het fort (tsja, macho man hierzo bij de Pakistaanse grens!) heb je helemaal een mooi overzicht. Ik bleef foto's nemen (maar dat zal jullie niet veel verbazen...) Ja, OOK een digitale foto, maar dat duurt nog even vanwege de toch wel merendeel tweede wereldeconomie hier en de consequenties daarvan voor het computergebeuren alhier.

De Big Ben van Jodhpur is heel leuk. Erom heen een geweldige markt, waar je kunt blijven genieten van alles wat er gebeurt. Gelukkig laten ze je ook hier niet met rust, want anders zou je nog aan je zelf gaan twijfelen nietwaar? Dus loop ik daar weer als de rattenvanger van Hamelen met tien kinderen achter mij aan de allemaal Bee One (de jaarclub bij) willen aaien, vasthouden, kopen of hebben. NEE DUS! Wel leuk om te vertellen wellicht dat een meisje kwam bedelen en ik haar mijn lege waterfles gaf. (Ik geef namelijk geen geld geen snoep, niets, want geef je een, heb je meteen het hele dorp om je heen staan!) Helemaal blij rent ze weg en is binnen vijf minuten terug met de fles, met water. Komt ze vervolgens naast mij zitten en gaat, net als ik, uit die fles zitten drinken. Zo grappig. En zo gebeuren er honderden van zulke dingen op een dag; echt genieten!

Lassi

Toverrijst? Goudgele tv-hond? Nee, de naam van een drankje dat je gedronken MOET hebben (volgens de Lonely Planet) Nu ben ik nooit zo van het 'moeten' (maar wel nieuwsgierig) dus toch aan de lassi. Het is inderdaad heerlijk. Het is een mix van yoghurt, limoen, banaan, kaneel en nog wat prut; lekker fris en lekker voedzaam (en zoet, maar dat is hier alles!) En dan lekker tussen de locals zitten die weer met hun vragencanonnade beginnen (gene kenne ze hier niet. Net zomin als alsjeblieft en dankuwel. Ze zullen wel met teveel mensen zijn hier; blijven ze de hele dag alsjeblieft en dankjewel tegen elkaar zeggen)

Were joe from?
- Holland

Wats joer neem?
- Jackie

Ar joe merriet?
- Yes (dat is namelijk een stuk veiliger)

Wer is joer husbunt?
- In the city, doing business

Joe hef tsjildren?
- No (wie laat zijn kind nu achter om in deze shit te gaan rondbaggeren en te zeggen dat het leuk is??)

Joe hef wurk?
- Yes (jammer dat ze consultant nog niet kennen. Nog veel meer jammer dat ze allemaal denken dat ik lerares ben. Schijnt toch ergens op mijn voorhoofd te staan!)

En zo gaat dat maar door. Wel lachen hoor; ze geloven namelijk alles, dus ik varier nog wel eens (zeg maar)