Dinsdag 17 September : aankomst in Delhi
En daar sta je dan...(met je goeie gedrag)
Eerst maar eens mijn zakmes opgehaald. Toen andere schoenen (teva's) aan, want anders
spuiten ze er meteen shit op en zeggen: Shoeshine? Toen heel goed over mijn
plan de campagne nagedacht: Hoe kom ik in de stad zonder afgezet te worden en
zonder langs alle hotels en tourist bureaus van broers, zwagers en aanverwante
vage familieleden van nog vagere taxichauffeurs gereden te worden?
Hardnekkig zelfverzekerd zijn, bleek het antwoord. Ik was op zoek
naar de pre-paid taxistand, maar kon die niet vinden. Niemand wist
het en iedereen wist iets beters en goedkopers. Dus blufte ik dat
ik hier al vier keer was geweest, een afspraak had bij die taxistand,
hier voor zaken en vakantie was, mijn man al in de stad was en dat
er toch niets simpelers was dan dit.
Niets mocht baten, maar ik gaf niet op! Uiteindelijk schoot een
oudere man, militair gekleed, waarschijnlijk van de lokale bewaking,
mij te hulp en bracht mij, de andere 'aasgieren' wegwuivend, naar
de plaats waar ik wilde zijn.
Ik was denk ik een klein uur verder, maar kwam op de juiste plaats
terecht. Alhoewel ook deze taxichauffeur beweerde niet te weten
waar het hotel was, waarop ik doodnuchter reageerde dat het toch
wel op zijn minst 'funny' te noemen was dat ik uit Holland wel wist
waar het hotel was en hij uit Delhi niet. Na nog wat pogingen (hoe
lang blijf je hier (zie ik nog wel), hoe vaak ben je hier al geweest
(vier keer en ik weet waar ik moet zijn) en waar ga je nog meer
heen (weet ik niet; nee ik heb geen touristenbureau nodig)) gaf
hij op. En ik was bij mijn hotel. Lekkere middenklasser om langzaaam
te wennen. Zo, het was half tien, I did it!!!(applaus voor je zelf...)
You never get a second chance for a first impression
Ja, behoorlijk druk op straat ja. Nog nooit zoveel soorten vervoer
doorelkaar zien rijden. Oversteken is een sport op zich. In het
begin gaat het nog wel eens mis; denk je dat de weg leeg is, komen
ze van de andere kant. Stomme Britten; ze rijden links! Is niet
handig op een kruispunt.Ja, behoorlijk vies, klopt ook. Maar het
stinkt echt niet de hele tijd naar pis en er zijn wel openbare urinoirs.
Best lachen als je zo'n Indier in zakenpak in zo'n ding ziet staan,
met in zijn rechterhand zijn koffertje en in zijn linkerhand...
(je snapt het wel)
Jama Mashid Moskee in Oud Delhi
Verder
moet je per minuut 3 keer uitleggen dat je echt niets (geen reis, geen taxi,
geen akdoeken, geen schaakspel (wie heeft die mensen dat in hemelsnaam geleerd???),
geen boeken, geen eten, geen drinken, geen schoenen, geen slaapkamerinrichting,
geen smeedijzeren hek, etc.etc.) nodig hebt. Best vermoeiend, maar je als je
blijft lachen is er niets aan de hand. Als je vraagt of je een vraagteken op
je voorhoofd hebt staan, weten ze meestal al genoeg. En ze komen ook allemaal
op je af. (Gek he, als ze in Rotterdam op een overvol perron altijd al uitgerekend
MIJ de weg moesten vragen; kun je nagaan hoe het hier is!)
Maandag vooral in New Delhi rondgestapt; gisteren en vandaag vooral
in Old Delhi. Geweldig! This is the place to be. Foto's nemen is
zo moelijk omdat iedere seconde een ander kleurrijk prachtplaatje
oplevert en je ze allemaal wil hebben. Ik vergeet dan ook te vaak
in te zoomen, maar hopelijk geven deze foto's een goede indruk.
(Al wel een paar digitale foto's gemaakt, maar nog geen mogelijkheid
gevonden om ze te kunnen mailen. Wellicht tzt)
Een
foto zegt meer dan duizend woorden
Mocht een van jullie echt een gebrek aan aandacht hebben (zelfs
nog erger dan ik; als dat bestaat) neem dan een enkeltje naar Delhi
en bezoek het fort. Dit wordt druk bezocht en vandaag ook door mij.
Blijkbaar kom ik niet alleen van een ander werelddeel maar ook van
een andere planeet. Ik word permanent aangestaard, aangeraakt en
iedereen vindt alles mooi (zelfs kort rood haar). Mijn jaarclubbij
wordt door iedereen aangeraakt en ik ben als de dood dat ik die
nog eens kwijt raak. Niet alleen kinderen, ook alle ouderen vinden
het enorm mooi. En natuurlijk mijn BugsBunny cap. 'Nice cap' zeggen
ze dan. Alles goed en wel, totdat ik aan het einde van het bezoek
aan het fort even op een muurtje ging zitten. Dat had ik dus niet
moeten doen. Ik denk dat er in tien minuten meer foto's van mij
genomen zijn dan in het afgelopen jaar. En steeds met hele families
waarvan ofwel het jongetje of wel de vader in zijn beste Engels
vroeg of ze met mij op de foto mochten. Je weet niet wat je meemaakt.
Tot slot
Ik zit nu in een low ludget hotelletje midden in de drukte. Heel
gezellig. Qua andere reizigers vind ik het nog een beetje tegenvallen.
Veel van die zweefteven en baardapen die hier hun ziel en zaligheid
lopen te verruimen, al dan niet geholpen door alle 'afrodesia' die
er in alle soorten, maten en verpakkingen te koop is. Ook zit hier
de beste sexdokter van de stad in de straat, voor al uw problemen.
Dus wellicht volgende keer toch maar weer in een betere buurt..(grapje).
[Oh ja, deze wil ik jullie niet onthouden (is wel heel flauw):
een lichtreclame voor bh's. er staat op: 'Beha's in alle maten'
en daar onder 'A', 'B' en 'C' en deze letters gaan dan om de beurt
branden; ziet niet uit!]
Morgen ga ik met de trein naar Jaipur, ongeveer 300km ten zuid-oosten
van Delhi. Kaartje helemaal zelf geregeld! Best knap als al weer
dertig man je verteld heeft waar echt het allerbeste tourist office
van de stad zit... Ik kan nog uren doorvertellen over deze schitterende
stad, maar ik zal het jullie besparen. Ik zei het al, het heeft
wel iets weg van Mexico City, maar
tegelijkertijd ook weer heel anders. De kop is eraf, het is mij
meegevallen, op naar de volgende stad.
De beroving
Om 6.10 uur zou mijn trein van Delhi naar Jaipur vertrekken. Dus
dacht ik slim te zijn door van te voren nog even te pinnen. Zo gedacht,
zo gedaan. Dus ik pin in porties van 2000 roepies (ongeveer fl 100,-
; het maximum dat je per keer kunt pinnen) Na de derde keer pincode
ingetypt te hebben en kaart eruit gehaald te hebben, valt ineens
de stroom uit (al dan niet geholpen door de knakker die ernaast
in een kast stond te klojo-en) Dus
geen geld meer! Je begrijpt
dat ik op zijn zachtst gezegd niet blij was! Natuurlijk werd er
druk gebeld en het apparaat gereset, maar niets mocht baten. Er
kwam geen enkele roepie meer uit het apparaat. Ik moest mijn trein
halen en dat lukte nog net! Gelukkig heb ik mijn pinpas nog wel.
Lekker begin van de dag nietwar?
Oke, ik geef toe, ik ben bang!!
En wel voor de riksja mannen! Ik word gek van die lui die met hun
riksja klaar staan om je af te zetten. In Jaipur aangekomen stonden
er binnen no time ik denk 15 tot 20 om mij heen. Ik liep door en
na 10 meter was het merendeel al afgevallen. En hardnekkig drietal
bleef mij volgen, met de volgende vragen, we're going? We're you
from? To what hotel? Etc.etc. Rustig blijven en eindelijk was ik
weer alleen (yes, I did again; als ik zeg dat ik ga lopen, ga ik
lopen!). Na een uur lopen (het is altijd een beetje wennen in een
nieuwe stad) , kwam ik druipend van het zweet (het was ondertussen
12 uur 's middags en 35-40 graden denk ik.) bij mijn hotelletje
aan. Na een verfrissende douche gebeurde hetvolgende
Sweet revenge, of te wel hoe help ik de Indiase economie om zeep?
Ik
ben naar de dichstbijzijnde fietsen verhuur gelopen (nog geen 200 meter) en
heb een knalrode (heren-; anders hebben ze niet) fiets gehuurd, voor het mooie
bedrag van 4 roepies per uur. Kijk, dat bedoel ik! Dus ik ben vrolijk fietsende
de stad gaan verkennen. Er zijn inderdaad wel wat mensen tegenelkaar opgereden
omdat ze te lang achterom keken. Blijkbaar nog nooit een vrouw met pet, zonnebril
en rugzak op een rode fiets door de stad hebben zien rijden? De riksja boys
waren niet blij; een enkeling zei: 'clever madam.' Indeed!
Het is wel even anders fietsen dan in Nederland. Ik had geloof ik al een korte
schets gegeven van het verkeer alhier? Gelukkig had ik in Amsterdam nog snel
in een week tijd "anders" fietsen geleerd, dat komt mij nu goed van
pas. Dat je rem het niet (helemaal) doet is ook niet erg; je moet gewoon doorblijven
fietsen. Wel vervelend mankement: geen bel! Heel de goegemeente gaat hier luid
claxonerend door het leven en ik heb geen bel op mijn fiets! Het moest verboden
worden.
Blauw, blauw, blauw
Nee,
ik ben echt niet dronken geweest!! (Hoe zou dat kunnen in zo'n Hindoe land als
dit??) Nee, ik ben in Jodhpur geweest. En dat is echt zo'n mooi stadje. Alle
huizen zijn er namelijk blauw. Vanaf het fort (tsja, macho man hierzo bij de
Pakistaanse grens!) heb je helemaal een mooi overzicht. Ik bleef foto's nemen
(maar dat zal jullie niet veel verbazen...) Ja, OOK een digitale foto, maar
dat duurt nog even vanwege de toch wel merendeel tweede wereldeconomie hier
en de consequenties daarvan voor het computergebeuren alhier.
De Big Ben van Jodhpur is heel leuk. Erom heen een geweldige markt,
waar je kunt blijven genieten van alles wat er gebeurt. Gelukkig
laten ze je ook hier niet met rust, want anders zou je nog aan je
zelf gaan twijfelen nietwaar? Dus loop ik daar weer als de rattenvanger
van Hamelen met tien kinderen achter mij aan de allemaal Bee One (de
jaarclub bij) willen aaien, vasthouden, kopen of hebben. NEE DUS!
Wel leuk om te vertellen wellicht dat een meisje kwam bedelen en
ik haar mijn lege waterfles gaf. (Ik geef namelijk geen geld geen
snoep, niets, want geef je een, heb je meteen het hele dorp om je
heen staan!) Helemaal blij rent ze weg en is binnen vijf minuten
terug met de fles, met water. Komt ze vervolgens naast mij zitten
en gaat, net als ik, uit die fles zitten drinken. Zo grappig. En
zo gebeuren er honderden van zulke dingen op een dag; echt genieten!
Lassi
Toverrijst? Goudgele tv-hond? Nee, de naam van een drankje dat
je gedronken MOET hebben (volgens de Lonely Planet) Nu ben ik nooit
zo van het 'moeten' (maar wel nieuwsgierig) dus toch aan de lassi.
Het is inderdaad heerlijk. Het is een mix van yoghurt, limoen, banaan,
kaneel en nog wat prut; lekker fris en lekker voedzaam (en zoet,
maar dat is hier alles!) En dan lekker tussen de locals zitten die
weer met hun vragencanonnade beginnen (gene kenne ze hier niet.
Net zomin als alsjeblieft en dankuwel. Ze zullen wel met teveel
mensen zijn hier; blijven ze de hele dag alsjeblieft en dankjewel
tegen elkaar zeggen)
Were joe from?
- Holland
Wats joer neem?
- Jackie
Ar joe merriet?
- Yes (dat is namelijk een stuk veiliger)
Wer is joer husbunt?
- In the city, doing business
Joe hef tsjildren?
- No (wie laat zijn kind nu achter om in deze shit te gaan rondbaggeren
en te zeggen dat het leuk is??)
Joe hef wurk?
- Yes (jammer dat ze consultant nog niet kennen. Nog veel meer jammer
dat ze allemaal denken dat ik lerares ben. Schijnt toch ergens op
mijn voorhoofd te staan!)
En zo gaat dat maar door. Wel lachen hoor; ze geloven namelijk
alles, dus ik varier nog wel eens (zeg maar)